De viezigheid van Singapore

Ik ben nu een paar dagen in Singapore en het is hier helemaal niet zo netjes. Goed, je mag geen kauwgom kauwen op straat. En op het perron van de metro werd ik door een lachende mevrouw aangesproken omdat ik een stoomcakeje stond te eten. Net op tijd, want er kwamen drie agenten aan die me zo een bon van 500 dollar hadden kunnen geven (dan kan je nog beter thee drinken met drie Chinezen, maar dat is een ander verhaal). 

Ook zwerfvuil en grafitti heb ik hier nog niet gezien. Ik hoorde dat er een Noor was die had geprobeerd zijn naam op een muur te zetten. Dat kostte hem drie zweepslagen.

En toch vind ik het hier helemaal niet zo netjes. Ik ging met Ying en Tao een paar dagen geleden lopen in een natuurreservaat en daar lag modder op de paden. Er buiten heerste de jungle, woester dan je ooit in een Nederlands bos zou zien. Elk moment kon een grommende tijger het pad op springen om je te verslinden. Troepen apen slopen door het woud, handtasjes stropend van onnozele stadsbewoners. Er heersten onbedwingbare krachten in dit bos!

We aten bij een eettentje in Klein India. Men eet hier namelijk nooit thuis. Dit heeft twee redenen: men is veel te druk en het eten buiten de deur is erg goedkoop en veel te lekker. Men noemt dat Hawker Food, waarbij je moet denken aan een centrale hal met eetkraampjes er omheen. Soms zit je buiten, half op straat. Soms ook zitten de eetkraampjes verstopt onder een winkelcentrum. 

Zo eten is een beetje vies. Je krijgt er snel vlekken van in je kleren, want van al dat lekkers word je gulzig. Soms krijg je er een pannekoekje bij en dan moet je deppen. Dan houd ik de boel echt niet schoon. Die kraampjes zijn zelf ook niet altijd even netjes, met van die vettige koks die je stuurs aankijken: ik ben hier om te koken, niet om op te ruimen.

Zo zijn er dure auto’s met veel te veel uitlaten, verweerde tekens op de weg, afbladderende verf op gebouwen en blaadjes die van bomen vallen. Al die onverwachte viezigheid maakt Singapore veel leuker dan het steriele imago dat het heeft. Zo zie je maar, vies is heus wel eens lekker.

Groetjes en tot gauw,

Ruud