De eerste week - deel 3

Op woensdag doe ik het rustig aan. Dat deed ik steeds, grote plannen maken voor de volgende ochtend, maar pas tegen twaalf uur het huis uit. Het is ook te warm om de hele dag heen en weer te rennen. Het is tenslotte vakantie, niet? Ik merk dat ik aan het leven in Singapore begin te wennen. Ik loop elke dag dezelfde route naar de metro. Ik weet welke lijn ik moet hebben. Ik weet zelfs hoe ik op kantoor moet komen. Alleen is het niet mijn kantoor en kom ik er vooral om Ying en Tao op te halen en uit eten te gaan. 

Vandaag bezoek ik de nieuwste ambitie van Singapore. Steden in Azië hebben dat wel vaker: er moet tegen elkaar opgebokst worden met nieuwe glimmende projecten. Iedereen wil graag het New York van het Oosten zijn. Singapore probeert het met Gardens by the Bay, een enorme botanische tuin met twee grote glazen kassen die nog het meest lijken op twee op het stand aangespoelde schelpen. Om eerlijk te zijn: het is prachtig. Er staan een flink aantal kunstbomen in het park van meer dan tien meter hoog. Die bomen geven licht, maar worden ook gebruikt om regenwater op te vangen en zonne-energie op te wekken.  

Ik fotografeer me gek aan bloemetjes en blaadjes en bedenk me dan dat ik eigenlijk alle bloemetjes al wel een keer gehad heb.

En de blaadjes komen me ook steeds bekender voor.

‘s-Avonds kijken Tao en ik naar een mooie lichtshow waarbij de kunstmatige bomen in allerlei kleuren worden gezet.

Op donderdag meld ik me bij de gevangenis. Geen idee wat ik gedaan heb, maar het zal wel weer met de oorlog te maken hebben. Dat is tenminste waar het museum over gaat. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werden in Changi Prison krijgsgevangen gemaakte geallieerden en andere ongewenste individuen door het Japanse leger opgesloten. Het museum vertelt over hoe Singapore de oorlog in werd getrokken, wat de rol van Changi erin was en hoe mensen binnen en buiten de gevangenis omgingen met de oorlog. 

We gaan wel erg vaak uit eten. Gelukkig kan Ying weer mee. Ik kan het uitstekend vinden met Tao, maar met z’n drieën is het nog gezelliger. Ying is een beetje gek op een leuke manier (een van de weinigen die me kan volgen als ik mezelf verlies in een of ander waanbeeld) en Tao is aardser, denk ik. We eten aan Clark Quay (Klarkie zegt men hier). Het is een gedeelte van Singapore River waarlangs gezellige restaurantjes en terrasjes liggen. Ook de straten erachter bruizen van het uitgaansleven. Het is alleen wel een beetje Rembrandtplein.