De eerste week - deel 2

Maandag. Ying en Tao moeten werken, ik niet. Ik moet nog wat foto’s bewerken (het laatste klusje vanuit Nederland), maar verder krijg ik langzaam het gevoel weer eens echt vrij te zijn. Ik hoef nu tenslotte alleen nog een blog te schrijven en verder niets. 

Om twaalf uur spreken Ying en ik af bij haar kantoor. Het is niet alleen haar kantoor, er werken duizenden mensen in dat gebouw. Het is zo’n glimmend geval van staal en glas, meer dan 200 meter hoog en met drie torens. We hebben afgesproken bij een boedhistische tempel  vegetarisch te gaan eten voor het goede doel. En wat is dat lekker! Alles smaakt al beter als je weet dat je het eigenlijk voor een ander doet, maar boedhisten kunnen ook erg goed koken.

We eten een soort vleesachtig geroosterd spul (dat dus geen vlees is, maar iets van tempeh of zo) dat heerlijk smaakt. Geen idee wat het is, maar heerlijk. Daarna bezoeken we de tempel zelf. Het is een nieuwe tempel waar je op allerlei manieren aan mee kunt betalen. Je kunt een beeldje sponsoren bij je eigen chinese sterrenbeeld (dat van mij is Haan, waarbij een wat bozige godheid hoort met een blauw gezicht). Je kunt ook in het heilige der heiligen (waar een botje of een teennagel van Buddha wordt bewaard, de man moet vele tenen hebben gehad, gezien al die teennagels die overal en nergens rondslingeren) een gouden tegeltje laten plaatsen. Dat kost een vermogen, maar dan mag je wel in de nabijheid van de teennagel... En kijk, boedhisme is ook goed voor de lijn!

De rest van de middag vermaak ik me in het Museum voor Aziatische Culturen. Het is zo groot, dat ik al snel Museummoe raak en alleen nog maar naar dingen kijk. Het schijnt dat je intelligentie achteruitholt als je door een museum sjokt en telkens bij een vitrine stil moet staan. Zal door vermoeidheid komen. Zou het kunnen dat voetbalsupporters dat ook hebben? Dat ze na anderhalf uur staan zo dom zijn geworden dat ze eigenlijk niet verantwoordelijk gehouden kunnen worden voor hun acties? 

Maandagavond moet ik mee naar Nederlandse les, maar daar heb ik al eerder over verteld. Wel leuk om eens Nederlands te horen van mensen die het nog niet kunnen. De leraar heeft een nieuw concept bedacht waarmee Nederlands op eens een logische taal wordt. Ik zie de logica nog niet helemaal, maar het is ook mijn eerste les...

Op dinsdag bezoek ik Centosa, een tot speelparadijs omgetoverd eiland voor de kust van Singapore. Je kunt er tegenwoordig makkelijk met de auto en met een treintje naartoe, dus het eilandgevoel zal je er niet krijgen. Er zijn hotels, een pretpark, een meerleeuw van 37 meter hoog en een aquarium. Ik noem nu een heleboel niet, maar er is nog veel meer te doen. Als je iets hebt met pretparken en strandliggen tenminste...

Ik kom er voor het aquarium. Ik heb daar iets mee, niet alleen omdat ik vissen in al hun (levende) verschijningsvormen (dus niet gepaneerd) prachtig vind, maar ook omdat er een rust vanuit gaat die je boven water niet hebt. Onder water gaan de meeste dingen ook langzamer. Misschien moet ik toch eens duikles gaan nemen. En een prachtig aquarium is het. Vooral de afdeling kwallen is indrukwekkend. Meestal heeft men daar een bakje van met één soort kwal (ik probeer in elk aquarium dat ik tegenkom een kijkje te nemen, vandaar dat ik een redelijk gefundeerde mening over kwallen in aquaria heb). Hier heeft men zeker vier soorten! Ik kijk mijn ogen uit, want kwallen onderwater zijn erg sierlijk. Op het droge worden het al snel stinkende puddinkjes.

Die avond merk ik voor het eerst hoe het hier zit met de werkmentaliteit. Twee avonden achter elkaar moet Ying werken. Als er iets af moet, valt er geen nee te zeggen tegen een leidinggevende. Tao en ik lopen langs de waterkant van de Marina. Dit is eigenlijk het centrale “plein” van Singapore, waar bij nationale gelegenheden vuurwerk wordt afgestoken. Het is een passende plek voor een land dat zich aan alle kanten door water omsloten weet. Hier zie je de meest pretentieuze bouwsels van Singapore naast elkaar. Hier zie je alle wolkenkrabbers in het rustige water weerspiegeld. Hier staat de echte meerleeuw op zijn sokkel te genieten van de laatste stralen zon. Toen ik zeven jaar geleden in Singapore was, bestond deze plek nog niet. Het is mooi te zien dat Singapore ook naar binnen toe steeds mooier wordt.