De eerste week - deel 1

Zo, een hele week weg. Het voelt alsof ik al veel langer weg ben, een kwaal die veel reizigers hebben. Ik maak zoveel nieuws mee dat de tijd stil lijkt te staan. Ik voel me er een klein beetje toe geroepen om een korte samenvatting te geven van de gewezen week. Dat is een week die geweest is, dus vorige week. Kan ook een week zijn die nog verder in het verleden ligt, maar toen was ik nog thuis en zat ik op kantoor. Als er iemand is die weten wil hoe dat dan was, hoor ik dat wel (maar niet graag). Misschien doe ik zo’n stukje wel elke week, want anders vergeet ik van alles. Ik zal het in stukjes op de site zetten, anders is het zo’n lap. Ik ben erg slecht in samenvatten, zoals je zult merken als je verder leest...

Goed, zaterdag kom ik aan. Ying en Tao wachten me op bij de uitgang van het vliegveld en schrikken een beetje van de grote doos die ik bij me heb. Daar zit echter mijn fiets in. Nadat we wat toast met ei hebben gegeten bij een kraampje, zoeken we een grote taxi (is nog best moeilijk, omdat grote taxi’s weinig voorkomen in Singapore) en verplaatsten we ons naar huis. En wat een mooi huis hebben die twee! Vergeleken met het uitgewoonde apartementje in Rotterdam is het luxe. Marmeren vloeren, drie slaapkamers, twee badkamers, een zwembad beneden, ik wil wel meteen bij ze intrekken. De rest van de dag slaap ik, want voor me in het vliegtuig zat een jongetje dat heus niet veel huilde, maar erg irritant kon lachen. Daar gaat je nachtrust. Later op de dag boodschappen gedaan (duur bier!) en gegeten bij een foodcourt. Daar heb ik het al eerder over gehad, dus zal ik mezelf niet herhalen.

Zondag. Da’s een rustdag, maar niet in Singapore. Hier draait alles 24 uur door. Ying, Tao en ik besluiten een bezoek te brengen aan het MacRitchie Nature Reserve. Je kunt daar via een hangbrug tussen de boomtoppen door lopen. Voor we daar zijn, moet er geklommen en gewandeld worden. Nou gaat dat mij makkelijk af (zelfs in de tropische hitte), maar vooral Tao heeft het er moeilijk mee. Zo zie je maar, er mogen bij mij heel wat grammetjes af, maar die 7 kilometer fietsen per dag zijn niet voor niets geweest. Wat in zo’n jungle opvalt, zijn de geluiden. Het moet er vol zitten met krekels, die door hun dijen bijeen te wrijven een geluid weten te produceren dat kan wedijveren met een auto-alarm. Ook vallen de planten op. De bladeren zijn veel groter dan bij ons. Ik herkende ook meteen allerlei planten die bij ons in een pot op de vensterbank staan. Het allermooist waren de apen, maar die heb ik al eerder genoemd. 

‘s-Avonds eten we samen met vrienden van Ying en Tao Indiaas (ook al genoemd), bezoeken we Chinatown (prachtige lampionnen boven straat) en twee prachtige hindoetempels. De kleurenpracht en de vele fantasievolle beelden van goden zorgen voor een gewijde, maar ook een blije sfeer. Het lijkt qua uiterlijk (zonder oneerbiedig te willen zijn) een kruising tussen carnaval en kermis, maar je voelt natuurlijk dat er meer aan de hand is. Ying (altijd in voor wat religieuze kruisbestuiving, wat ik alleen maar kan toejuichen) helpt mee om bloemen aan een lijntje te hangen vanwege het Indiaase Nieuwe Jaar. Ze heeft een vlekje as op haar voorhoofd, want ze is door een van de priesters gezegend. 

ZOMETEEN DEEL 2!