Melbourne op een rijtje

Een tijdje niet geblogd, maar toch veel gedaan. Even bijgekomen van het reizen en Melbourne bekeken. Ik zit inmiddels in Wellington bij Kathryn en Neil op twee dozen met spullen te wachten. Dinsdag stap ik op de boot naar het Zuiden, of die dozen er nou zijn of niet. Ik heb ooit een tent in Wellington achtergelaten en ik was toch al niet blij met mijn slaapzak...

Melbourne was een mooie plek om even niet te hoeven reizen. Ik zat in een hostel 15 km buiten het centrum, dat eerder voor studenten dan voor backpackers bestemd was. Het lag niet erg centraal in een buurt met vooral Chinese winkels, maar het was rustig en had een groot winkelcentrum in de buurt. Melbourne is op het eerste gezicht geen spectaculaire stad, het is er een van buurtjes die je moet leren kennen.  

Ik had me voorgenomen om niet te bloggen over Melbourne, maar hierbij toch een kleine samenvatting. Geen diepe gedachten, alleen de feiten op een rijtje. 

Dinsdag 24 december. Ik stuur een deel van mijn spullen op per post. Het kost wat, maar scheelt slepen. Ik koop er speciaal een doos voor, maar die blijkt te groot. Een meneer bij het postkantoor helpt me alles in twee dozen te proppen, zodat alles alsnog richting Wellington kan. De doos laat ik in een hoekje achter het winkelcentrum staan. Ik was toch niet van plan erin te gaan wonen. Ik neem de metro het centrum in. Het is een stadscentrum van wolkenkrabbers en koloniale gebouwen, statig en ongenaakbaar. Ik ben hier eerder geweest, toen ik 23 was. Ik nam deel aan een toneelschrijversfestival en werd verliefd. Het voelt raar om een stad waar een stukje van mijn geschiedenis ligt opnieuw te zien en er bijna niets van te herkennen.

Woensdag 25 december. Eerste kerstdag, alleen heb ik dat gevoel niet. Het is veel te warm en de zon schijnt onbarmhartig. Voor mij is kerst dicht tegen vrienden en familie aankruipen terwijl het buiten koud is. Als het zo warm is, heb ik die neiging niet. De Botanische Tuinen zijn open en er wordt een harpconcert gegeven. De tuinen zitten vol met mensen met picnickmanden op kleden of stoeltjes. Hier wordt kerst gevierd als een midzomernachtsfeest. Ik luister een uurtje naar het concert, krijg hoofdpijn van de zon en neem nog wat fotootjes van plantjes. Daarna vlucht ik de schaduw van een bioscoop in. 

Donderdag 26 december. Tweede kerstdag, wat ze hier Boxing Day noemen. Ik bezoek Melbourne Now, een staalkaart van hedendaags kunstzinnig Melbourne. Er is zoveel te zien dat ik er snel moe van word. Eigenlijk moet ik per kunstwerk de tijd nemen. ‘s-Avonds praat ik met Jens en een Indiaase jongen. De Indiaase jongen wil zo graag weten hoe het leven in Nederland is, dat hij me bijna uitholt. Misschien ben ik niet zo geïnteresseerd in vragen waar ik het antwoord op weet, want een bekend verhaal is minder leuk dan eentje die ik nog niet ken...

Vrijdag 27 december. Ik haal een fietsdoos op. De winkel waar ik een afspraak mee hebm is de afspraak vergeten. De dozen zijn net weg. Een andere winkel heeft er zat. Ik neem een grote en twee kleintjes mee, want de grote lijkt me te klein voor mijn fiets. Ik breng de dozen thuis en lees mijn e-mail. Ik zou iets gaan drinken met Nadine, maar dat gaat niet door. Ze heeft haar schoonouders over de vloer en is nog moe van een kerstreisje. Ik kan me de uitputting voorstellen. Ik bezoek het Immigratiemuseum en blijk weer eens te weinig tijd te hebben om het hele museum te zien. Jammer, ik had nog wel twee uur kunnen zoetbrengen. Ik neem de metro en stap uit in Canterbury, een van de vele leuke buurtjes buiten het centrum. Er is een klein Italiaans restaurantje, waar ik heerlijk pasta met pesto eet. 

Zaterdag 28 december. Ik fiets het centrum in, maar dat gaat niet zomaar. Ik volg de rails van de metro, maar zonder het door te hebben kruis ik de rails en volg een zijtak de verkeerde kant op. Zo beland ik bijna in Alamein, waar ik niets te zoeken heb. Te vinden wel, een mooie supermarkt waar ik een fles drinken koop. Ik rijd terug en vervolgens een heuvel op. Van bovenaf zie ik de wolkenkrabbers van het centrum. Als ik rechtdoor rijd, kom ik vanzelf in het centrum. Daar bezoek ik ACMI, Australian Centre for the Moving Image, vanwege een tentoonstelling over videoclips. En wat zijn er in het verleden een boel mooie en rare filmpjes gemaakt! De weg terug op de fiets maakt het de fijnste dag in Melbourne. 

Zondag 29 december. Wat een enorm museum is Melbourne Museum. Ik ben natuurlijk weer laat, want voor ik onderweg ben... Eerst James Bond bezocht, met allerlei costuums en decorstukken. Best leuk, maar ik merk dat ik liever de films zelf zie. Ik ben ooit naar de tentoonstelling van Lord of the Rings geweest in Singapore en dat was spectaculair. Maar die sets waren ook zo gedetailleerd en ik heb meer met fantasy en sf... Ja, James Bond is me te realistisch. Verder prachtige tentoonstellingen over Aboriginals en kindertehuizen, waarbij misstanden uit het verleden niet bepaald verzwegen worden. Ik zal hier ooit nog eens terug moeten komen. 

Maandag 30 december. Ik haal mijn fiets uit elkaar en pak ‘m in. Ik ben er trots op dat het me in mijn eentje lukt. Zo klein is het ding nog nooit geweest. ‘s-Avonds vind ik de zoveelste spannende bierwinkel, drink ik eindelijk een biertje met Nadine en leen haar mijn kaarten van Tasmania uit. Ik neem een tram naar St. Kilda. Het buitenleven is hier voelbaar, waarbij alle horecazaken hun ramen opengooien. In elk tentje zou ik wel willen eten, al is het er druk. Misschien zal ik hier ooit met iemand samen terug komen en dan wil ik zeker eten in St. Kilda...

Dinsdag 31 december. De laatste dag van het jaar, al voel ik ook dat niet. Eigenlijk is het onzin, het jaar is hier pas op de helft. Ik bezoek Victoria Market, een prachtige oude markthal waar ze Australische Parmezaan verkopen (en zo nog wat meer...). Daarna naar Melbourne Now, want ik heb nog niet alles gezien. ‘s-Avonds eet ik mijn eigen pasta en vertrek ik naar het strand. Vanaf een pier zie ik het vuurwerk boven de stad. Het is best indrukwekkend en ik bedenk me dat het me weinig schelen kan dat ik deze nacht (met als kerst) zonder gezelschap doorbreng. Was het hier een koude winter geweest, dan was het vast anders geweest. 

Woensdag 1 januari. Ik sleep mijn fiets met doos en al naar het station. Het is rotwerk, mijn hand raakt uitgerekt en ik voel een blaar opkomen. Ik neem de trein richting Richmond, waar ik uit wil stappen om de metro richting Southern Cross te nemen. Ik blijf toch maar zitten, een goed idee, want de metro rijdt door naar Southern Cross. Dat scheelt een hoop gesleep en overstappen. Op het station gekomen sleep ik de doos (god zij dank voor gladde tegels) richting de bus. 

Ik laat mijn spullen achter op de luchthaven ($40,- voor 24 uur verdomme! Daar krijg ik in Huonville een hele hotelkamer plus ontbijt voor!) en ga de stad in. Het weer is vreselijk, dus ik ga liever twee uur in het donker naar een film zitten kijken. Als ik buiten kom, is het opgeklaard, waardoor ik mooi wat lelijke gebouwen kan fotograferen. Het is het laatste en beste wat ik in Melbourne doe. Zie daar mijn top drie dingen die je in Melbourne doet:

1. Fotograferen van lelijke gebouwen
2. Fietsen door de buitenwijken
3. Eten in Canterbury of/en St. Kilda.

Dinsdag 2 januari. De nacht op de luchthaven kom ik door met een boek en wat voor me uit suffen. Ik wandel een beetje langs de gesloten winkels en haal wat uit een automaat. Om vijf uur haal ik mijn spullen op en weeg wat ik in wil checken. Wat een gedoe, mijn slippers zijn te zwaar en dus zit mijn handbagage vol met kleren en slippers. 

Ik wissel mijn geld in voor Nieuw-Zeelandse dollars en stap rond negen uur op het vliegtuig. Wellington, hier kom ik!